Brisanje termina rodni identitet iz Krivičnog zakonika RS

Narodna skupština Republike Srpske je na svojoj 11. sjedinici održanoj 30.10.2024. godine usvojila nacrt Zakona o izmjenama i dopunama Krivičnog zakonika RS kojima se riječi „rodni identitet” mijenjaju sa riječima „drugo lično svojstvo”. Sa tri člana sadržana u ovom nacrtu riječi „rodni identitet” brišu se iz sva tri člana Krivičnog zakonika i to člana 123., 139. i 359.

Ova izmjena i dopuna je naišla na brojne kritike javnosti a posebno branitelja ljudskih prava. Mnogi su u ovim nastojanjima prepoznali šire napore da se zaštita prava i sloboda LGBTIQ+ osoba ograniči a posebno na području Republike Srpske. Incijativa je rezultirala i međunarodnom reakcijom. Nezavisni ekspert za zaštitu od nasilja i diskriminacije na osnovu seksualne orijentacije i rodnog identiteta i Specijalna izvjestiteljica o položaju branilaca ljudskih prava Ujedinjenih nacija su u svom otvorenom pismu iskazali svoju zabrinutost „da bi ove izmjene mogle smanjiti i obim primjene člana 139.(2), koji se posebno odnosi na pojedince i organizacije koji se zalažu za ravnopravnost. To bi moglo negativno uticati na branioce ljudskih prava i organizacije civilnog društva koji se bave promocijom i zaštitom prava i ravnopravnosti lica različitog rodnog identiteta, kao i smanjiti osnove za njihovu zaštitu u slučaju da su izloženi odmazdi zbog svog legitimnog rada na ljudskim pravima i zagovaranju".

Zašto se mijenja Krivični zakonik?

Sam nacrt zakona ne obrazlaže razloge zašto se pristupilo ovoj izmjeni i dopuni osim da se na ovaj način koriguju odredbe koje se odnose na rodni identitet, te se vrši dodatno usaglašavanje sa odredbama Ustava Republike Srpske.

Prema dostupnim informacijama, inicijativa za izmjene i dopune Krivičnog zakonika došla je od poslanika SNSD-a i koalicionih partnera a nakon, kako kaže poslanik ove stranke u Narodnoj skupštini Srđan Mazalica, razgovora sa udruženjima koja se bore za zaštitu porodice.

U prilog ovom zaključku ide i diskusija narodnih poslanika koja je prethodila usvajanju ovog zakona. Diskusija je ukazala da očigledno postoji nerazumijevanje svrhe odredbi Krivičnog zakonika RS pa su navođene „nepoželjne Evropske vrijednosti”, „promjene spola i posljedično i manipulacije na izbornim listama’’, stavovi da se radi o psihološkim problemima osoba i slično. Konačno, u kontekst ovog zaključka bitno je navesti i druge odluke Vlade kao što je odustajanje od nacrta Zakona o zaštiti od nasilja u porodici i nasilja prema ženama te inicijativu Udruženja građana „Roditelji ZA prava djece“ Bijeljina na osnovu koje je Ustavni sud RS utvrdio da pojam/riječ „Gender“ u Odluci o osnivanju Gender centra Republike Srpske nije u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske.

Iz svega navedenog se može zaključiti da ne postoji pravna argumentacija o potrebi uklanjanja pojmova rod, rodni identitet i gender u propisima već da su rješenja u velikoj mjeri utemeljena na pogrešnom shvatanju domašaja zakona. Zabrinjavajuće je ipak da je Vlada RS a kasnije i Narodna skupština RS podlegle uticaju ovih inicijativa te da su, bez stvarnog utemeljenja, odlučili da prihvate ove inicijative narušavajući time prije svega autoritet demokratskim institucijama RS ali i doprinoseći time i pitanju pravne nesigurnosti.

Razlozi za ovakav zaključak se mogu izvesti iz rasprave o nekoliko ključnih argumenata koji su korišteni prije, tokom i nakon diskusija na ove teme i to: riječ rodni identitet nije utemeljen u Ustavu RS, cilj uvođenja pojma rodni identitet u Krivični zakonik je da se uruši institucija porodice i omoguće razne manipulacije te konačno izmjenama i dopunama Krivičnog zakonika je umanjena zaštita od krivičnih djela motiviranih mržnjom.

Rodni identitet nije utemeljen u Ustavu RS

Činjenica jeste da rodni identitet nije eksplicitno naveden kao osnov u članu 10. Ustava  kao i da lista zabranjenih osnova nije konačna što je potvrđeno kroz korištenje riječi “drugo lično svojstvo”. U formulaciji člana 10. korišteni su standardi koji su prisutni međunarodno ali i u BIH i u pravilu se sastoje od niza eksplicitno navednih zabranjenih osnova te formulacijom kojom se zabrana diskriminacije proširuje i na  ”drugi status” (član 14. Evropske konvencije o ljudskim pravima, član II.4 Ustava BIH) ili ”bilo koje druge okolnosti” (član 26. Međunarodnog pakta o građanskim i političkim pravima).

Obrazloženje izmjena i dopuna predlagača zakona da se ovom izmjenom vrši dodatno usaglašavanje sa Ustavom RS – što upućuje na stav da „rodni identitet” nije utemeljen u Ustavu RS –, demantuje preambula Ustava RS koja potvrđuje da se ”ustavno uređenje Republike zasniva” na ”garantovanju i zaštiti ljudskih sloboda i prava kao i prava manjinskih grupa u skladu sa međunarodnim standardima, zabrani diskriminacije”. Upravo su međunarodna tijela u svojim interpretativnim stavovima potvrdila da “rodni identitet” jeste jedan od osnova diskriminacije kao i jedan od motiva za zločine počinjene iz mržnje. Od posebnog značaja za pravni sistem BIH, Evropski sud za ljudska prava je u svojim odlukama, uključujući i P.V. protiv Španije od 30. novembra 2010. godine i Identoba i drugi protiv Gruzije od 12. maja 2015. godine, potvrdio da i transseksualnost i rodni identitet spadaju u okvir člana 14 Evropske konvencije o ljudskim pravima.

Stoga je nesporno da navođenje osnova “rodnog identiteta” u propise u RS nije u suprotnosti sa Ustavom RS odnosno da jeste jedan od osnova u odnosu na koji se odnosi zabrana diskriminacije a posljedično i zaštita od zločina motiviranih mržnjom. Rodni identitet je već dio pravnog sistema BIH a najrelavantniji propis koji je zakonodavac trebao imati na umu kod razmatranja ove incijative je Zakon o zabrani diskrimacije koji eksplicitno navodi ”rodni identitet”, kao što to radi i Krivični zakon Brčko Distrikta, Krivični zakon FBiH i drugi. I većina zemalja u Evropi također navodi rodni identitet u krivičnim zakonima kao odgovor na potrebu gonjenja počinilaca krivičnih djela motiviranih mržnjom.

U ovom procesu je zanemarena i činjenica da je Vlada RS dala svoju saglasnost a Vijeće ministara BIH usvojilo Akcioni plan o pravima lezbijki, homoseksualaca, biseksualnih, transrodnih, interseksualnih i queer (LGBTIQ) osoba (LGBTIQ) koje je trebalo da predstavlja okvir za razmatranje ove inicijative.

Uvođenje pojma rodni identitet ne urušava instituciju porodice i ne omogućava manipulacije

Navođenje različitih osnova za zaštitu od diskriminacije i motiva za krivično djelo u propisima jedne države ima za cilj jedino utvrđivanje mogućnosti zaštite od diskriminacije i zaštite žrtava krivičnih djela počinjenih iz mržnje. Krivični zakonik RS je predvidio da rodni identitet može biti jedan od motiva za počinjenje npr. kvalifikovanog oblika teške tjelesne povrede (izvršeno iz mržnje). Zbog toga je jedini cilj zaštita žrtava ovog i drugih dijela. Svaka druga interpretacija nije tačna i predstavlja lažnu informaciju. Ne postoji nijedan dokaz da je zaštita od diskriminacije ili od krivičnih djela motiviranih mržnjom uzročno-posljedično vezana sa drugim društvenim procesima uključujući tu i instituciju porodice koja se dovodi u vezu sa izmjenama i dopunama Krivičnog zakonika.

Ne treba zaboraviti da su netačne interpretacije i slične interpretacije postojale u drugim zemljama okruženja, npr. Inicijative ”U ime obitelji u Hrvatskoj, ali i u Evropi. Ove inicijative potaknute pogrešnom interpretacijom svrhe Konvencije Vijeća Evrope o prevenciji i borbi protiv nasilja nad ženama i nasilja u porodici (Istanbulska konvencija) i njenog člana 3. koji objašnjava da je nasilje nad ženama i nasilje u porodici rodno zasnovano i definiše pojam roda. Veza između rodnih i društvenih uloga i nasilja nad ženama i nasilja u porodici je višestruko ispitana i potvrđena brojnim analizima i sa razlogom je ta veza navedena u Istanbulskoj konvenciji.

Izmjenama i dopunama Krivičnog zakonika nije umanjena zaštita od krivičnih djela motiviranih mržnjom

Bez obzira na neargumentiranost inicijative, predložene izmjene i dopune Krivičnog zakonika RS sa upotrebom pojma ”druga svojstva” de iure proširuju zaštitu od krivičnih djela počinjenih iz mržnje uključujući i u odnosu na rodni identitet. U tom pogledu su tačne izjave iz Vlade i Narodne skupštine RS da se ovim proširuje obuhvat primjene Krivičnog zakonika RS na sve osobe koje mogu zbog svog ličnog identiteta biti žrtve krivičnog djela iz mržnje. To mogu biti, pored onih ekplicitno navedenih, i osnove kao što je političko ili drugo uvjerenje, imovno stanje, članstvo u sindikatu ili drugom udruženju, obrazovanje, društveni položaj te spolne karakteristike koji su sadržane u Zakonu o zabrani diskriminacije a koji nisu ranije mogle biti prepoznate kao motiv za krivično djelo počinjeno iz mržnje.

Stvarna posljedica: umanjenje povjerenja u demokratske institucije i pravnu sigurnost te stigmatizacija LGBTIQ+ osoba

Konačno, sa razlogom se postavlja svrha izmjena i dopuna Krivičnog zakonika RS. Ova kratka analiza upućuje na zaključak da je inicijativa pokrenuta na osnovu neargumentovanih stavova koji su utemeljeni na netačnim informacijama i predrasudama prema pojmu rod, gender i rodni identitet bez utemeljenja u ustavu i zakonu. Vlada i Narodna skupština RS su u ovoj situaciji pokazale spremnost da opravdaju ovu inicijativu temeljeći svoje argumente na Ustavu RS što se pokazalo da nije tačno. Zbog čega je ova inicijativa imala takav uticaj na odluke Vlade nije u potpunosti jasno. Ipak, djelomično ohrabruje rješenje Vlade RS da predloži de iure proširenje osnova koje uključuju i rodni identitet.

Stvarna negativna posljedica usvajanja ove incijative je dodatno umanjenje povjerenja u rad demokratskih institucija, umanjenje pravne sigurnosti i vrlo vjerovatno dodano pojačavanje negativnih stavova prema LGBTIQ+ osobama. Sasvim je izgledno da će ovi nalazi biti konstatovani u izvještajima o stanju ljudskih prava i sloboda u BIH uključujući i izvještaj EU o napreku BiH.

Tekst je preuzet sa portala Media.ba.